همیشه همینطوره.وقتی بغض میکند،چشم هایش را از تو دریغ میکند.میگفت:زندگی،زندگی را کم دارد. ما نگاهمان به همه چیز و همه کس هست،مگر خود خود زندگی.زندگی زیر دست و پا های حادثه های کوچک و بزرگ،جدی و شوخی،تلخ و شیزین و....گم شده است کاش کسی پیدا میشد و در جست وجوی زندگی به راه می افتاد. ما چونان کشتی به گل نشسته هر شب رویا میبینیم و هر صبح جاشوی جوانی را به خاک میسپاریم و برایش ساعتی را مرثیه میخوانیم.کاش کسی پیدا میشد و سراغ زندگی  را میگرفت.کا کسی پیدا میشد و از خودش میپرسید زندگی چیست؟کاش دوباره در فرهنگ نامه زندگی کسی معنای زندگی را دوباره تعریف میکرد!زنگی کجای جهان گم شده که هر چه میجوییمش پیدایش نمیکنیم. کاش مثل روز های کودکی تا ته کوچه رو یاهایمان میدویدیم و یک نفس زندگی میکردیم.زندگی را نشانه ای است. گاهی فکر میکنیم زندگی سالهاست که از نفس افتاده،هیچ کس اطلاعیه ترحیم زندگی را روی دیوار نمیبیند.سالهاست که دیگر کسی از خودش نمیپرسد چرا شادی نمیکنیم،چرا چنین خسته ایم.چرا فاصله ها روز به روز زیا میشود،چرا سفره هامان بدون مهمان است و خنده هامان پیشکش همسایه  نمیشودچرا همدلی ،همدردی فقط روز جشن عاطفه بر زبان ممجریtvمیچرخداین روز ها زندگی،عشق را ،لبخند را، مهربانی را کم دارد.عینک نزدیک بینی را باید از روی چشم برداشت.کمی دورتر ،تنی عریان است،شکمی گرسنه،درختی تشنه و رودی بدون ماهی و...زندگی را به تماشا نشسته اند.زندگی دچار کوری سپید شده است.کسی نمیبینئ،نمیشنود،زندگی دچار بی دردی شده است.رسول عشق میگفت:شما مرهم هم هستید؛ اگر اندکی،فقط اندکی عشق را تجربه کرده باشید.عشق مرز نمیشناسد.عشق چون اب، حیات میبخشد و زندگی را جاری میکند. عاشق شوید تا پروانه ها در دستان شما فرصت پرواز بیابند